ای که طوفان در دلم انگیختی

    تو مرا از نو به عشق آمیختی

         ای نفس هایت نسیم سبزه زار

              سقف خانه پر شد از عطر بهار

                  ای دو چشمت رنگ دشت سوخته

                      آتشی در جا من افروخته

       رخت عشقی بر تن عریان من

     بوسه هایت نم نم باران من

 گاهی از من عاشقانه یاد کن

          تو به یادم بوسه ای بر باد کن

زندگی رسم خوشایندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ?

پرشی دارد اندازه عشق

زندگی چیزی نیست?

که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد

زندگی" مجذور" آئینه است

زندگی گل به"توان "ابدیت?

زندگی "ضرب" زمین در ضربان دل ما?

زندگی" هندسه "ساده ویکسان نفسهاست.